У тэрытарыяльным цэнтры сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва 16 кастрычніка адбылося пасяджэнне клуба “Надзея”. Ён аб’яднаў людзей з пэўнымі фізічнымі абмежаваннямі. Дарэчы, на пляцоўцы цэнтра ўжо 10 гадоў дзейнічае клуб “Невыпадковых сустрэч”. Маладыя інваліды, людзі, якія па тых або іншых прычынах сталі імі, маюць патрэбу ў простых чалавечых зносінах. Як адзначалі вядучыя Валянціна Пундзіс і Таццяна Шульга, а потым пацвердзілі і самі прысутныя, вельмі добра, калі ладзяцца падобныя сустрэчы, бо яны даюць зарад бадзёрасці на нейкі перыяд. Ты можаш расказаць пра сваю праблему, падзяліцца турботамі, пачуць параду, адчуць падтрымку такіх, як і сам.
Пазнаёміўся з Зояй Кірылаўнай Еўдакімавай. Жанчына адзначыла, што жыла нармальным жыццём. А потым дарожна-транспартнае здарэнне, у выніку якога наступіла інваліднасць. Цяпер у яе трэцяя група.
Многія міярчане ведаюць Ніну Антонаўну Альхімовіч, якая загадвала магазінам “Мяса-малако”. У яе праблемы з апорна-рухальным апаратам. Інваліднасць ІІІ-й групы. Год як на пенсіі.
Свая гісторыя ў Рамуальды Уладзіміраўны Пухальскай, якая працавала на маслазаводзе, у кінатэатры. З чатырох месяцаў яна выхоўвала сваю ўнучачку Насцю, якая нарадзілася з пэўнымі фізічнымі абмежаваннямі. Цяпер дзяўчыне 25. Бабуля радуецца, што справіліся з цяжкасцямі, хаця праблемы ёсць. Унучцы выдзелена аднапакаёвая кватэра ў новым доме.
Ёсць пачуццё, якое не заяўляе пра сваю сілу, але яно нясе любоў, стваральнасць, яно аберагае. Гэта мацярынства. Кіраўнік тэрытарыяльнага цэнтра Алена Венядзіктаўна Шамёнак павіншавала ўсіх з Днём маці, пажадала здароўя, бадзёрасці, вытрымкі.
Вольга Цімафееўна Катышава гаварыла пра тое, што матуля — пачатак усіх пачаткаў. Заклікала любіць іх, дапамагаць і разам вырашаць жыццёвыя праблемы. З дня стварэння клуба “Невыпадковых сустрэч” Жанна Віктараўна Лаўрыновіч яго ўдзельніца. Яна адзначыла, што былі расчараванні, але ёсць і перамогі: «Разам мы адчуваем падтрымку адзін аднаго, умацоўваем свой дух».
Шчыра павіншавала прысутных з прайшоўшымі святамі старшыня асацыяцыі дапамогі дзецям і маладым інвалідам Святлана Пятроўна Шышла. Сама яна мнагадзетная маці, не з чужых слоў ведае, што такое хворае дзіця. А таму жадала здароўя, цярплівасці. Адзначыла, што вельмі важна для дзяцей-інвалідаў бачыць свет. Арганізуюцца паездкі на канцэрты, у цырк. Важна, каб маладыя інваліды адчулі сваю паўнавартаснасць. І размовы за кубачкам гарбаты ў клубе—гэта пазітыўны штрышок у іх жыцці.
— Збіраемся, размаўляем, бывае, плачам, — гаварыла Святлана Пятроўна, — усё гэта дапамагае зняць унутранае напружанне, зарадзіцца пазітывам. Цяпер жыццё няпростае, многія людзі стараюцца любым чынам займець багацце, не зважаюць на маральныя каштоўнасці. А нам простае чалавечае слова бывае больш важным, чым матэрыяльныя даброты. Раней вялі перапіску з многімі інвалідамі з розных куточкаў вялікай краіны — ад Калінінграда да Курыл. Цяпер гэтага няма. І вельмі добра, што ёсць клуб “Надзея”. Кожны яго ўдзельнік лічыць сябе адзінкай калектыву.
Выступоўца пажадала матулям шчасця, добрага настрою. У многім ад кожнага залежыць, якім будзе жыццё ў перспектыве.
У цэнтры з’явіліся новыя работнікі, — ініцыятыўныя, нераўнадушныя да чужой бяды. Добра абсталяваны фізкультурна-спартыўны кабінет, дзе ўстаноўлены сучасныя трэнажоры. Людзі з абмежаванымі магчымасцямі тут заўсёды могуць адчуць падтрымку, атрымаць дапамогу. Думаецца, клуб “Надзея” будзе спрыяць рэалізацыі добрых задум, унясе новыя фарбы ў жыццё кожнага яго члена.
Л. КАСАТЫ.
