Такія падзеі не забываюцца. У панядзелак, 26 кастрычніка, раённы ваенны камісар Сяргей Іванавіч Жабёнак і кіраўнік раённай ветэранскай арганізацыі Часлаў Станіслававіч Кашкур уручылі тры спецыяльна павялічаныя ксеракопіі дакументаў, выяўленых у ваенкамацкіх архівах, 92-гадовай жыхарцы райцэнтра Глафіры Васільеўне Качан, у дзявоцтве Рымдзёнак.
Пра свайго бацьку Мечыслава Уладзіміравіча Ярахновіча, які падчас Вялікай Айчыннай вайны трапіў да ворага ў палон, расказала жыхарка райцэнтра Раіса Васюцёнак.
Феакціст Канстанцінавіч Нізюлька жыве ў Цімошкаве, але плён яго жыццёвага захаплення і працы могуць пабачыць многія жыхары Міёршчыны, ды і суседніх раёнаў. Ці знойдзецца дзе сад, у якім няма яго саджанцаў?! Не згодны? Тады нагадаю, што на восеньскім кірмашы 1995 года ў райцэнтры ён прадаў 400 дрэўцаў розных гатункаў. Сцвярджаў, што ў папярэднія гады рэалізоўваў у Міёрах, Дзісне, Дрысе, Лужках і іншых навакольных гарадах і мястэчках да тысячы яблынек.
БССР, Вилейская область, Миорский район, с/с м-ка Новый Погост, Костюкевичу Всеволоду. 11.08.44 г. Здравствуйте, дорогие родители и сёстры! В первых словах моего письма я поведомляю, что жив и здоров. Живу хорошо и весело. Пока что мы все знакомые вместе. Со мною вместе Михайлов Толя, Мишка Езеровский, Янак Добрыян, Крывушонок Ватя и много знакомых. Мы все в одном взводе.
"Мы з табой сустрэнемся…" Волкаўскі с/с, вёска Залессе, Лясовічу Антону. 1.02. 1945 г.
Да любых родных! У першых словах майго ліста з такой далёкай старонкі дасылаю вам, мае дарагія родныя, пажаданні шчасця і добрага здароўя і як найхутчэйшай сустрэчы мяне з вамі.
Некаторыя дакументы захоўваюцца ў раённым ваенкамаце з першых пасляваенных дзён аднаўлення дзейнасці. Яны запатрабаваны не так ужо і рэдка. Вось справа №015, калісь сакрэтная, утрымлівае паведамленні на загінуўшых і прапаўшых без вестак ваеннаслужачых у час Вялікай Айчыннай вайны. Пачата 10 ліпеня, закончана 31 снежня 1944 года. Адкрывае яго "пахаронка", атрыманая 16 кастрычніка з 274-га гвардзейскага стралковага палка 90-й гвардзейскай стралковай дывізіі для Варвары Емяльянаўны Аўласевіч...
Працуючы настаўнікам у Цвецінскай сярэдняй школе, я ад мясцовага насельніцтва пачуў, што нібы ў вёсцы ў час вайны знаходзілася разведчыца-партызанка Таня. Тыя звесткі нечакана атрымалі працяг, калі ў 1963 годзе мы з завучам Верай Віктараўнай Мятла працавалі на могілках, дзе ў той час наводзілі парадак вучні. Заўважыў, што Вера Віктараўна нечым узрушана ля невялікага пагорачка. Яна паказала маленькую хатку непадалёку, дзе разам з маці жыла раней. Да яе вяла вузенькая сцяжынка.
70-годдзе Вялікай Перамогі разам з жыхарамі раёна адзначалі 24 удзельнікі вайны, тры працаўнікі тылу, дзве сям'і загінуўшых, 38 вязняў канцлагераў і гета. У сакавіку ім уручаны юбілейныя медалі "70 год Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне". Красавік для многіх запомніўся сустрэчай з моладдзю ў час "Дыялогу пакаленняў".
Вот и отгремели праздничные салюты в честь 70-летия Великой Победы, нестройными шеренгами прошли дожившие до этого светлого дня ветераны, прозвучали в их адрес тёплые слова благодарности за великий подвиг, за возможность жить в мире и радоваться этому миру. Время уносит от нас всё дальше страшные годы самой тяжёлой и кровопролитной в истории человечества войны. Но подвиг тех, кто спас человечество от коричневой чумы фашизма, — вне времени!
