Нягледзячы на тое, што да вайны ў Міёрах жыло каля тысячы яўрэяў, а пасяліліся яны ў нашым краі яшчэ ў 16 стагоддзі, знаходак экспанатаў, звязаных з гэтым народам, вельмі мала. Даводзіцца набываць найбольш цікавыя артэфакты на аўкцыёнах. Вось такую рэч па маёй просьбе купіў студэнт 3-га курса БДУ Ігар Кандратовіч. Гэта дзіцячая цацка-ваўчок, якая называецца на ідышы дрэйдл, а на сучасным іўрыце—сэлівон. Дарэчы, апошнюю прыдумаў Бен-Аві, сын нашага земляка, заснавальніка іўрыту Бен-Іегуды.
Дыпламаты наш раён наведваюць нячаста, таму цікавасць да кожнага візіту вялікая. Не выключэнне — прыезд на Міёршчыну 13 лістапада першага сакратара пасольства Рэспублікі Казахстан Балата Каткенава не толькі з групай супрацоўнікаў, але і з членамі сваёй сям'і. Падставай для паездкі такой прадстаўнічай дэлегацыі стала вестка, што дзядуля дыпламата, Касабай Каткенаў, радавы 270-й стралковай Дзямідаўскай Чырванасцяжнай дывізіі не вярнуўся з бою ў час контратакі 7 ліпеня 1944 года пад вёскай Слабада нашага раёна.
ка "Валуны" пра камень, што знаходзіцца непадалёку ад хутара Чаравік. Я там быў на кватэры з 1966 па 1970 год у Іосіфа і Станіславы Томкаў. Засталася іх хата, а дзеці жывуць ў Міёрах і Клётавым Двары. У тыя часіны гравійная дарога праходзіла ля самага валуна. А каб за яго не зачапіцца, проста падсыпалі зямлю.
Прачытаў артыкул Вітольда Ермалёнка "Валуны" пра камень, што знаходзіцца непадалёку ад хутара Чаравік. Я там быў на кватэры з 1966 па 1970 год у Іосіфа і Станіславы Томкаў. Засталася іх хата, а дзеці жывуць ў Міёрах і Клётавым Двары. У тыя часіны гравійная дарога праходзіла ля самага валуна. А каб за яго не зачапіцца, проста падсыпалі зямлю.
У кастрычніку мы адзначалі 205-годдзе з дня нараджэння славутага скульптара і паўстанца родам з Забалоцця Генрыха Дмахоўскага. У будынку, дзе нарадзіўся і жыў зямляк, цяпер бібліятэка-клуб, у яго гонар створана мемарыяльная дошка, запрашае наведвальнікаў музей беларускага побыту, дзе пачэснае месца адведзена і Дмахоўскаму.
Гэтую гісторыю расказала мая сваячка Фартуната Станіславаўна Рынкевіч з вёскі Вусаўцы. Калі пачалася вайна, ёй ішоў трэці год. Мала што з пары ліхалецця захавала дзіцячая памяць, аднак адзін выпадак застаўся ў ёй назаўсёды.
Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі зрабіў даступнымі матэрыялы пра ўдзельнікаў Вялікай Айчыннай, якія не вярнуліся з той вайны. Звесткамі з яго скарыстаўся жыхар Міёр Леанід Яфімавіч Коцікаў, каб даведацца пра свайго бацьку Яфіма Сцяпанавіча. На запыт атрымаў раздрукоўку звестак з данясення аб незваротных стратах, імянны спіс гэтых страт, дадатковыя звесткі пра падраздзяленне, у якім служыў бацька, і нават
здымак ваеннаслужачых, сярод якіх пазнаў
роднага чалавека, якога бачыў
толькі ў дзяцінстве.
Сайт "Мемарыял" Цэнтральнага архіва Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі зрабіў даступнымі матэрыялы пра ўдзельнікаў Вялікай Айчыннай, якія не вярнуліся з той вайны. Звесткамі з яго скарыстаўся жыхар Міёр Леанід Яфімавіч Коцікаў, каб даведацца пра свайго бацьку Яфіма Сцяпанавіча. На запыт атрымаў раздрукоўку звестак з данясення аб незваротных стратах, імянны спіс гэтых страт, дадатковыя звесткі пра падраздзяленне, у якім служыў бацька, і нават здымак ваеннаслужачых, сярод якіх пазнаў роднага чалавека, якога бачыў толькі ў дзяцінстве.
"Сумежжа" намаганнямі раённага грамадскага аб'яднання "Экаагратур", што дзейнічае пад эгідай тамашняй структуры Таварыства беларускай мовы, выйшла невялікая кніжачка—толькі 48 старонак—пад назвай "Кароткая гісторыя Міёр". Анатацыя сцвярджае, што "хаця Міёры сталі горадам не так даўно, яны маюць цікавую і адметную гісторыю, пра якую і распавядае
гісторык Сяргей Васільеў".
Зусім нядаўна ў пастаўскім выдавецтве "Сумежжа" намаганнямі раённага грамадскага аб'яднання "Экаагратур", што дзейнічае пад эгідай тамашняй структуры Таварыства беларускай мовы, выйшла невялікая кніжачка—толькі 48 старонак—пад назвай "Кароткая гісторыя Міёр". Анатацыя сцвярджае, што "хаця Міёры сталі горадам не так даўно, яны маюць цікавую і адметную гісторыю, пра якую і распавядае гісторык Сяргей Васільеў".
Традыцыйна на абласным свяце нацыянальных культур матэрыяльныя сведчанні польскага ўплыву на мясцовыя ўзаемаадносіны дэманструе настаўнік гісторыі Міёрскай сярэдняй школы №3
В.А. Ермалёнак. Так будзе і сёлета.
Традыцыйна на абласным свяце нацыянальных культур матэрыяльныя сведчанні польскага ўплыву на мясцовыя ўзаемаадносіны дэманструе настаўнік гісторыі Міёрскай сярэдняй школы №3 В.А. Ермалёнак. Так будзе і сёлета.
Перад вамі вельмі рэдкі, можна сказаць, унікальны здымак. У першую чаргу таму, што надта мала фатографаў адлюстравала падзеі мінулай вайны ў нашай мясцовасці. Вось і гэты зроблены, трэба меркаваць, нямецкім армейскім фатографам. Цяжка сцвярджаць, наколькі ён быў прафесіяналам.
